سفر اسکی ۲۰۲۵

با مخلوطی از اشتیاق و نامطمئنی که در ما بود سوار شدیم — دوره ورزش اسکی/فیتنس پایه — در تاریخ ۳۰.۰۱ با اتوبوس به سمت جنوب تیرا در بالی آندستی شدیم. از با ورود به اتوبوس مدرن تعجب کردیم و کنار صندلی‌های فوق‌العاده راحت (واقعا!) همچنین دوشاخه USB و سیستم تهویه مطبوع خوبی مشاهده کردیم. سفر خوب به نظر می‌رسید! با اسنک‌های از قبل آماده‌شده، پتو و بالش‌های گردن مانع از مشکلات سفر اتوبوسیِ تقریباً بیست ساعته شدیم. وقتی جو تا حدود ساعت بیستم داشت رو به پایین می‌رفت، نگاه به کوه‌ها و یک زمستان شگفت‌انگیز از پنجره، جایزه‌مان شد. سفر طولانی با فیزیولوژی‌اش فراموش شد و همه اکنون برای خانه‌مان در روزهای آینده— مکان مِرانسِن در جنوب تیول و مهمان‌خانه‌مان، مرِانسنِهرِوف—هیجان زده بودند.

همان روز با کرایه اسکی‌مان از اجاره‌دهنده، تجهیزات‌مان را تحویل گرفتیم و با دیدن منطقه اسکی، این سفر که خیلی‌ها منتظرش بودند به واقعیت تبدیل شد. زود با هم به اتاق‌هایمان خداحافظی کردیم و روز بعد قرار بود واقعاً کار را آغاز کنیم.

با هوای فوق‌العاده، دقیقاً همان‌طور که سفارش داده بود، صبح زود به پیست رفتیم. برای برخی از کلاس ما منطقه‌ای آشنا بود، برای دیگران تجربه‌ای کاملاً جدید. پس از گرم‌کردن، با راهنمایی حرفه‌ای آقای هِنکه، خانم پِوسه و همچنین فارغ‌التحصیلان و همراهان‌مان لوئیس و کرنی با تمرین‌های ابتدایی آغاز کردیم تا مبتدیان هم بتوانند به زودی اولین رولِفِیس‌های خود را روی برف انجام دهند. بسیاری از مبتدیان کل کلاس — یعنی یک سوم کلاس ما — در پایان روز اول توانستند بااحتیاط پیست آبی را 내려 را بروند.

روزهای بعدی مبتدیان می‌توانستند دانش خود را بیش از پیش گسترش دهند، در حالی که پیشرفته‌ها بر روی پیست‌های باایستگی‌تر خود را به چالش کشیدند. ما از تجربه گروهی استفاده کردیم و با تشکیل گروه‌های کوچک از اسکِی‌بازانِ پیشرفته و در حال یادگیری، یکدیگر را به جلو بردیم.

ورزش نسبتاً خسته‌کننده اسکی تنها محور این سفر نبود. شب‌ها را در مهمان‌خانه صرف می‌کردیم تا عمیقاً با پرسش‌های قبلاً آماده‌شده درباره ورزش اسکی آشنا شویم. بدین‌صورت مفاهیم پایداری برای اسکی را تدوین کردیم، سفر خود را با این نگرش ارزیابی کردیم و همچنین با جنبه‌های دیگری از اسکی مانند عوامل اجتماعی-فرهنگی یا جنبه‌های رقابتی به بحث پرداختیم. از طریق خوشه‌های تخصصی به‌همدیگر همچون نجات غریق یا قوانین پیست‌های FIS یادگیری کنیم و از یکدیگر بیاموزیم. اسکی را از منظر جامع و نیز نقادانه نگاه کردیم و فهمیدیم که خیلی بیشتر از فقط پایین رفتن از پیست است. از آنجا که دوره‌مان در پایه‌های سنی مختلف بود، می‌توانستیم با یکدیگر از سطوح مختلف دیدار کنیم و به‌طور سودمند با هم تبادل‌نظر کنیم.

فقط چند روزی که با هم روی پیست بودیم فهمیدیم این سفر چقدر می‌تواند ما را به هم پیوندد و هم‌بافته کند. اکثر افراد در روز اول به‌عنوان همکلاسی شناخته می‌شدند، اما از روز سوم بسیاری به دوستان و افرادی تبدیل شدند که با آن‌ها تجربه‌ای منحصر به فرد را به اشتراک گذاشتیم. روزهای بعدی بیشتر به ما نشان دادند که چقدر این سفر معنی دارد. ما نه تنها از درد عضلانی احساس فایده ورزشی داشتیم، بلکه در برخورد با یکدیگر از جنبه آموزشی سفر نیز بهره‌مند شدیم. همگی در بالا و پایین پیست به یکدیگر کمک می‌کردیم. پیشرفته‌ها بی‌درنگ به مبتدی‌ها دست می‌گرفتند. اگر کسی بار سنگینی داشت، افراد آماده کمک به او بودند. عصرها با هم می‌خندیدیم و بازی می‌کردیم. فهمیدیم: این سفر ارزش داشت!

به همین ترتیب ورود به اتوبوس مشهور در ۰۷.۰۲ دشوار بود. اکنون یک هفته از لحظات فراموش‌نشدنی پشت سر گذاشته بودیم. هم چالش‌ها بود و هم لحظات خوشبختی. اما چیزی که همه با هم داشتند این بود: همه لحظاتی بودند که ما با هم به اشتراک گذاشتیم و از آن‌ها در آینده نیز سود خواهیم برد.

بازگشت به مدرسه اکنون به ما این را کاملاً می‌فهماند که چه خوشبختی با این سفر داشتیم. برای برخی از ما درِ ورزش اسکی که با موانع نسبتاً بالای ورود همراه است را گشود و هم‌زمان آموزشی، ورزشی و اجتماعی بود!

همچنین احساس فوق‌العاده‌ای بود که روی پیست ایستاده بودیم در حالی که دیگران در مدرسه در حال محاسبه فرمول‌های ریاضی بودند 😉

همچنین معلمان و همراهان ما با تلاش ۲۴/۷، شوخ‌طبعی و حرفه‌ای‌گری‌شان در موفقیت این سفر نقش داشتند. از این طریق از سوی کل دوره اسکی، لوئیس، کرنی، خانم پُوسِه و آقای هنکه سپاسگزاری می‌کنم.

با خاطره‌های همچنان زنده به مدرسه باز می‌گردیم و اکنون بیش از هر دوره ورزشی معمولی هستیم.

گزارش: دوره ورزشی اسکی/فیتنس ۲۰۲۵

عکس‌ها: Jonas Hencke